Duchowa Adopcja to codzienna modlitwa w intencji jednego poczętego dziecka, które jest zagrożone aborcją. Modlitwa ta trwa 9 miesięcy, czyli cały okres życia dziecka w łonie matki – od poczęcia do narodzin. Modlitwa ta składa się z krótkiej formuły modlitewnej oraz dziesiątka Różańca Świętego.
Istotą w dziele tym jest wytrwałość w codziennej modlitwie, która ratuje jedno ludzkie życie. Osoby, które raz przyłączyły się do tej formy obrony życia z chęcią powtórnie podejmują wyzwanie dziewięciomiesięcznej modlitwy.
Aborcja jest grzechem, który sprowadza karę ekskomuniki czyli wyłączenia ze wspólnoty Kościoła. Jest to grzech przeciw życiu, które rozpoczyna się z chwilą poczęcia. Szacuje się, że w ciągu ostatnich 15 lat w samej Europie dokonano ok. 21 mln aborcji. W Polsce dopuszcza się aborcję w trzech przypadkach: gdy zagrożone jest życie i zdrowie dziecka, gdy ciąża zagraża życiu i zdrowiu matki, lub gdy ciąża jest wynikiem czynu zabronionego – gwałtu. Jednak jest to wciąż o te trzy przypadki za dużo. Bł. Jan Paweł II mówił: „Świadoma i dobrowolna decyzja pozbawienia życia niewinnej istoty ludzkiej jest zawsze złem z moralnego punktu widzenia i nigdy nie może być dozwolona ani jako cel, ani jako środek do dobrego celu.”
Praktykę Duchowej Adopcji rozpoczęła Błękitna Armia Matki Bożej Fatimskiej. W Polsce pierwsze przyrzeczenia zostały złożone w Warszawie w 1987 roku. Od tego czasu coraz więcej ludzi w całej Polsce angażuje się w to wielkie dzieło obrony życia ludzkiego.
Wspólnotę Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego prowadzi pani Maria Pazdyka.
